Blog o Małych Dziecięcych Przyjemnościach
Kiedy córka mówi: Mamo, chciałabym mieć urodziny w domu... matce nie pozostaje nic innego jak spełnić tę prośbę. Owszem, organizacja urodzin w domu jest i czasochłonna i pracochłonna, ale czego się nie robi, żeby zrobić swojemu dziecku wymarzoną imprezę 🙂
Które dziecko nie lubi skakać na trampolinie? A gdyby tak mieć tyle trampolin, żeby skakać raz na jednej, raz na drugiej, albo przeskakiwać z jednej na drugą, żeby po ostatnim skoku zrobić salto do basenu z gąbkami? Kiedy otworzył się pierwszy park trampolin w Lublinie – nie mogliśmy tego przegapić.
Kiedy słyszę hasło: Tato, please, powygłupiajmy się…, wiem, że za chwilę będzie pisk…
Młodsza: Mamusiu, co to jest klarnet?
Starsza nie czekając na moją odpowiedź: To ten instrument, co na nim gra Skalmar w Sponge Bobie…
Młodsza: Aha.
I wszystko jasne 😉
Ja: Ale jak to za ciasne?!? Przecież jeszcze wczoraj były dobre…:/ (ręce opadają…)
Ona: Hmmm… pewnie mi przez noc nóżki urosły 🙂
Ja: Ehhh…
A teraz od początku:
Wchodzę do kuchni, a tam moja młodsza córka nalewa sobie mleko do kubeczka. Wow! Nie zawołała mnie, tylko sama sobie mleko nalewa – pomyślałam – Zuch dziewczynka! Niech żyje samodzielność! Po chwili jednak usłyszałam: Zobaczysz mamusiu, jakie sobie zrobię fajne śniadanko 🙂 … i już wiedziałam, że tego ranka robienie śniadania będzie nieco bardziej skomplikowane…
Pamiętacie, jak wyglądała zima, kiedy my byliśmy dziećmi? No właśnie… Nasze dzieci natomiast muszą się zadowolić tym, co jest teraz… :/
Niektóre dzieci nienawidzą myć głowy. Ich mamy stosują specjalne triki, byleby tylko ten zabieg był jak najmniej “bolesny” zarówno dla ich dzieci jak i ich samych. Moje dzieci wręcz przeciwnie. Oto krótka scenka, która to potwierdza:
Ja: Dziewczynki, za kilka dni wyjeżdżamy na Wszystkich Świętych. Pójdziemy na cmentarz, odwiedzimy groby zmarłych z naszej rodziny…
One: Wow!!! Czyli kupisz nam szczypki i obwarzanki!!! Jeeeej!!! 🙂
Jako dziecko nigdy nie dostawałam kieszkonkowego (oczywiście za wyjątkiem funduszu wycieczkowgo, obozowego czy kolonijnego) – pieniądze były „on demand”, ale oczywiście nie na wszystko i w granicach rozsądku. Wygląda na to, że moi rodzice na tyle dobrze gospodarowali pieniędzmi i sponsorowali tylko niektóre moje zachcianki, że nigdy nie mieli potrzeby wprowadzenia w stosunku do mnie „regulacji finansowych”. Jeżeli o moje dzieci chodzi, wprowadzenie kieszonkowego wydawało się jedynym rozsądnym wyjściem…